Rezerwat Przyrody "Szwajcaria Ropczycka" to wąwóz lessowy porośnięty lasem, o pow. 2,59 ha z niemal pionowymi, osobliwie wyrzeźbionymi ścianami lessu. Wzgórze, na którym znajduje się rezerwat, ma wysokość 275 m n.p.m., jest rozcięte głębokim parowem lessowym z suchym dnem, na którym usytuowany jest deptak spacerowy. Część ścian wąwozu osiąga dość znaczne różnice poziomów wysokości wahające się do kilkunastu metrów o nachyleniu nawet do 80-90 proc.

Drzewostan rezerwatu budują: dąb bezszypułkowy, dąb szypułkowy, buk, grab, lipa drobnolistna, lipa szerokolistna, brzoza brodawkowata, które pochodzą z samosiewów i odrośli, a jedynie sosna z uprawy. W podszyciu rosną m.in.: dąb, brzoza, buk, szakłak pospolity, jarzębina pospolita, tarnina, bez czarny, kalina, kruszyna. Rośnie tu około 150 okazów dorodnych dębów, których obwody wahają się od 155 do 278 cm (stan na 15.07.2002 r.). Z roślin chronionych występują tu: porzeczka czarna, pierwiosnek wyniosły, pierwiosnek lekarski, barwinek pospolity, cebulica dwulistna, paprotka zwyczajna, kalina koralowa, kruszyna pospolita, goździk kropkowany i inne. Ornitofauna jest reprezentowana przez takie gatunki ptaków, jak: muchołówka szara, pierwiosnek, szpak, wilga, rudzik, dzwoniec, kukułka, sikorka modra, sikorka bogatka, szczygieł, dzięciołek, jerzyk, jaskółka oknówka i dymówka, zaganiacz, kwiczoł, makolągwa, kopciuszek, sroka, sierpówka, kowalik, pokrzewka czarnołbista, kulczyk, zięba, trznadel, wróbel mazurek, kuropatwa, bażant i inne. Osobliwością przyrodniczą rezerwatu jest zrośnięty dąb szypułkowy z brzozą brodawkowatą o obwodzie 278 cm (stan na 15.07.2002 r.). Najgrubszym drzewem rezerwatu jest buk pospolity (zwyczajny) o obwodzie 314 cm (stan na 15.07.2002 r.). Świetlista dąbrowa (Potentillo albae-Ouercetum), jest to las dębowy złożony głównie z dębu bezszypułkowego i dębu szypułkowego z domieszką brzozy brodawkowej oraz sporadycznie sosny zwyczajnej, buka zwyczajnego i graba. W podszyciu występują oba gatunki dębów, brzoza, buk oraz szakłak pospolity, trzmielina brodawkowata i zwyczajna, bez czarny i koralkowy, jarzębina pospolita, tarnina, czeremcha zwyczajna i amerykańska, wiśnia pospolita, głóg jednoszyjkowy i inne. Świetlista dąbrowa wykształcona jest na stoku południowo-zachodnim.
Grąd wysoki (Tilio-Carpinetum), drzewostan tego lasu budują: grab z domieszką dębu szypułkowego, brzozy brodawkowej, lipy drobnolistnej i szerokolistnej, olcha szara. W podszyciu rosną m.in.: leszczyna, głóg jednoszyjkowy, grusza pospolita, topola osika, bez czarny i koralkowy, jarzębina zwyczajna, porzeczka czarna i inne. Grąd wysoki występuje na stoku północno-wschodnim.
Drzewostany leśne pochodzą przeważnie z samosiewów i odrośli, a tylko sosny pochodzą zapewne z uprawy.

Rośliny chronione:

• Pierwiosnek wyniosły (Primula elatior), roślina z rodziny pierwiosnkowatych (Primulaceae). Jest to bylina wysokości 10-40 cm. Jej zebrane w rozetkę, jajowate, zwężające się ku ogonkowi liście są karbowano-ząbkowane, od spodu omszone. Kielich w czasie kwitnienia ściśle przylega do rurki korony. Bezwonne, siarkowożółte kwiaty pojawiają się wiosną. Pierwiosnek ten występuje pospolicie w widnych lasach i zaroślach oraz na łąkach o żyznej glebie. W Polsce podlega częściowej ochronie gatunkowej. Dlatego zbieranie korzeni do celów leczniczych może być dokonywane tylko z upraw.
• Pierwiosnek lekarski (Primula veris syn, Primula officinalis), roślina z rodziny pierwiosnkowatych (Primulaceae). Roślina wieloletnia osiągająca 15-40 cm wysokości. Liście ma podobne do pierwiosnka wyniosłego. Kwiaty koloru żółtego, z pomarańczowymi plamkami w gardzieli, o przyjemnym zapachu, zebrane w wielokwiatowy baldach. Kielich po przekwitnięciu rozdęty. Kwitnie w kwietniu i maju. Rośnie na łąkach, polanach śródleśnych, słonecznych wzgórzach i widnych zaroślach. Występuje na nizinach i w niższych partiach gór.Do celów leczniczych zbiera się i suszy rozkwitające kwiaty oraz jesienią korzenie z uprawianych roślin, ponieważ pierwiosnek wiosenny jest rośliną pod częściową ochroną. Kwiaty zawierają saponiny, olejek eteryczny, karatenoidy, flawonoidy, fitosterole, garbniki, glikozydy i kwasy organiczne. Korzenie zawierają więcej saponin trójterpenowych aniżeli kwiaty (do 10 proc.) oraz podobne ilości innych związków. Preparaty z pierwiosnka stosuje się w stanach zapalnych gardła, krtani lub oskrzeli, zwłaszcza przy suchym kaszlu. Zwiększają one wydzielanie śluzu w drogach oddechowych i wydalanie go na zewnątrz. Pierwiosnek wykazuje również słabe działanie przeciwzapalne i moczopędne. Zastosowanie zbyt dużych dawek preparatów może powodować nudności, biegunkę, wymioty lub uczulenie.

• Barwinek pospolity (Vinca minor), krzewinka z rodziny toinowatych występująca w południowej i środkowej Europie.W Polsce rośnie w liściastych lasach i zaroślach. Ma łodygi płożące się z korzeniami na węzłach, wzniesione do 20 cm. Liście krótkoogonkowe, skórzaste, błyszczące, naprzeciwległe, lancetowate, zimozielone. Kwiaty wyrastają pojedynczo z kątów liści, długości do 2 cm, promieniste o koronie jasnoniebieskiej. Owocem są połączone dwa wąskie mieszki.
  Do celów leczniczych zbiera się ziele barwinka. Barwinek pospolity jest rośliną leczniczą silnie działającą i nie należy stosować go w samodzielnym leczeniu z powodu niebezpieczeństwa zatrucia. Ziele barwinka jest surowcem dla przemysłu farmaceutycznego do wyizolowania leczniczych alkaloidów, a zwłaszcza winkaminy. Ziele zawiera około 1 proc. alkaloidów, garbniki, flawonoidy, gorycze i inne związki. Winkamina rozszerza obwodowe naczynia krwionośne, poprawia dopływ krwi do mózgu, co usprawnia pamięć, koncentrację, obniża ciśnienie krwi przy miażdżycy i powoduje ogólne uspokojenie. Barwinek znajduje również zastosowanie w leczeniu homeopatycznym.

Ornitofauna:

• Muchołówka szara (Muscicapa striata), ptak z rodziny muchołówek (Muscicapidae), rzędu wróblowatych. Długość ciała - 15 cm, rozpiętość skrzydeł - 25 cm, ciężar - 15 g.Zamieszkuje obrzeża starych drzewostanów, parki, ogrody, cmentarze, często okolice zabudowań, gdzie też niekiedy zakłada gniazdo. Gnieździ się również w drzewach i budkach lęgowych. Gniazdo buduje z traw, korzonków, strzępów wełny i porostów, a wyściela trawą i włosiem. Odżywia się chwytanymi w locie owadami. Czatuje na nie, siedząc na gałęzi, słupie lub kamieniu. Wyprowadza 1-2 lęgi w roku. Młode opuszczają gniazdo po dwóch tygodniach. Muchołówka szara występuje w Eurazji i Azji Mniejszej; zimuje w Afryce i Azji.
  W Polsce jest ptakiem lęgowym. Chroniona.
• Pierwiosnek (Phylloscopus collybita), ptak z rodziny pokrzewkowatych (Sylviidae), rzędu wróblowatych. Długość ciała - 13 cm, rozpiętość skrzydeł - 18 cm, ciężar - 8 g.Występuje w niezbyt gęstych lasach, w miejscach o bogatym runie i podszycie. Odżywia się wyłącznie owadami. Kuliste gniazdo buduje z traw i liści drzew nisko nad ziemią lub, rzadziej, na ziemi. Wyprowadza dwa lęgi w roku. Zimuje od Afryki po Indie. W Polsce jest licznym ptakiem lęgowym. Chroniony.

• Szpak (Sturnus vulgaris), ptak z rodziny szpaków, rzędu wróblowatych, podrzędu śpiewających, występujący w kilku podgatunkach w całej Europie i Azji, do jeziora Bajkał i Pakistanu, wtórnie osiedlony w Ameryce Północnej, Australii, Nowej Zelandii i Polinezji. Zamieszkuje obrzeża starych drzewostanów, parki, śródpolne kępy drzew oraz osiedla ludzkie i ich okolice. Długość ciała do 22 cm, rozpiętość skrzydeł do 38 cm. Fruwa z prędkością 75 km/godz. Upierzenie obu płci jednakowe, w szacie godowej prawie czarne z metalicznym zielonkawym połyskiem, w okresie polęgowym jaśniejsze, z drobnym, białym perełkowaniem. Dziób żółty, skrzydła ostro zakończone, ogon krótki. Należy do zwierząt synantropijnych. Odżywia się owadami i in. bezkręgowcami, jagodami oraz nasionami i ziarnem (często czyni duże szkody w uprawach rolnych i w sadach). Gnieździ się w dziuplach, budkach lęgowych wykonywanych przez człowieka, załomach murów i pod dachówkami domostw. Wyprowadza 1-2 lęgi w roku. Samica składa 3-6 jaj, które wysiadują oboje rodzice ok. 14 dni. Młode opuszczają gniazdo po ok. 3 tygodniach. Szpaki tworzą stada, których liczebność dochodzi do 500 tys. sztuk. Zimują w południowej Europie, Afryce i południowej Azji. W Polsce jest bardzo liczny lęgowo w całym kraju. Chroniony.
• Wilga (Oriolus oriolus), ptak z rodziny wilg, z rzędu wróblowatych. Występuje niemal w całej Europie, z wyjątkiem Skandynawii i północnych rejonów Rosji, w Azji Mniejszej, w Azji Środkowej, Indiach i Afryce Północno-Zachodniej, na obrzeżach dużych kompleksów lasów liściastych i mieszanych, w zadrzewieniach śródpolnych oraz w sadach, ogrodach i parkach. Osiąga długość 24 cm, rozpiętość skrzydeł 45 cm. Ubarwienie samca jaskrawożółte, z kontrastowo czarnymi skrzydłami i ogonem, samica z wierzchu zielonkawo-szaro-żółta, z białawym spodem, skrzydła ciemnoszare. Wilga odżywia się owadami i jagodami. Gnieździ się w rozwidleniu gałązek w konarach drzew, daleko od pnia. Gniazdo wyplata misternie z traw, włókien roślinnych, liści i miękkich części kory brzozy. Znosi 3-5 jaj, wysiadywanych przez oboje rodziców przez ok. 14 dni. Pisklęta pozostają w gnieździe ok. 15 dni. Wilga zimuje w Afryce, na południe od Sahary, i w Indiach. W Polsce niezbyt liczna lęgowo. Chroniona.